Yaşanmışlıklar

Ömür kısa, üç günlük dünya sonuçta. Ne kalp kırmaya değer ne ağlatmaya. Hiçbirimiz dört dörtlük değiliz ama olmak için de uğraşmıyoruz zaten. Halimizden memnunuz sanırım, alışmışız üzmeye üzülmeye. Herkesin içinde vardır elbet bir pişmanlığı. Nasılsa kusursuz değiliz ya, bizde boldur hatalar. Ha bir de akıllanmayız hiçbir zaman, hata yapmaya devam eder, olsun nolacak ki deriz. Nolacak canım altüstü üzülürüz yani bir şey değil.
Bazen sadece oturup bir şeyler düşünmek istersin. Pencerenin önünde dışarıyı seyretmek istersin mesela, sonra kuşların cıvıltısıyla dalarsın uzaklara. Ya da kahvenden bir yudum alıp seni mutlu eden anıları düşünürsün. Belki de hatırlamayı istemediğin anılar için bir paket sigara içiyorsundur soluksuz. Ya da 9 ay sonra kucağına alıp seveceğin karnındaki o minik bebeği düşünüyorsundur. Belki yarınki sınavını düşünüyorsundur veya yarınki sunumunu nasıl yapacağını planlıyorsundur. Belki de geçmişini düşünüyorsundur; yaşanmışlıklarını, ağlayışlarını, sevişlerini, görmezden gelişlerini, hatalarını, üzdüklerini, sevdiklerini, küstüklerini, kırdıklarını düşünüyorsundur mesela.

Kim bilir hayat kaç insana aynı şeyi düşündürüyordur. Kaç insanı aynı düşüncelerde buluşturuyordur. Kaçını özlemle sınıyordur. Kim bilir kaçını ağlatıyor, kaçını güldürüyordur. Veya kaçını yalnızlığa itiyordur. Dedim ya, kim bilir...

Yaşanmışlıkları karalayamazsın veya üstünü çizemezsin. Yapamayacağından değildir ama bu, yapmak istemediğindendir. Belki bir anlık istersin karalamayı, unutmayı. Ama olmaz. Herhalde zoruna gider geçmişini karalamak. Sen karalasan nolur, kalp yine hatırlatır onu sana. Geçmişten kaçamazsın geleceğe koştuğun gibi. Yakana yapışır bir kere bırakmaz. Hem bıraksa nolur ki, gün gelir gelecek de hatırlatır geçmişini. Mesela ansızın karşına çıkartır görmeyi istemediklerini. Yürüdüğün yollar, her geçişinde tazelenen anılarını barındırıyordur mesela. Yani sen unutsan gelecek unutturmaz. Sen karalasan gelecek karalatmaz. Sen silsen gelecek silmez. Sen ne yaparsan yap. Hatırlaman gereken anılar varsa şayet, hatırlatır kendini, günü gelince.

Beynimin içinde seni yaşatan çığlıklar var.